Unha viaxe emocional e sonora por unha das cancións máis lendarias da historia do rock. Stairway to Heaven non é só un himno de Led Zeppelin, é un mito colectivo feito de arpexios, solos celestiais e letras enigmáticas.
Explora a complexa identidade sonora de Bob Dylan. Descobre as raíces folk, blues e literarias que conforman o seu estilo único. Unha viaxe á esencia dun artista que redefiniu a música popular
Descodificamos You’re the First, the Last, My Everything, o himno de Barry White. Unha análise íntima da súa voz, orquestración e a emoción do soul-disco. A esencia sonora da devoción total.
Nirvana cambiou o rock nos 90. Analizamos o seu ADN: a fusión de furia punk, melodía pop (Beatles) e ruído indie (Pixies). Explora as súas raíces, cancións clave como ‘Smells Like Teen Spirit’ e o seu impacto cultural imborrable. Descobre as claves do son de Cobain.
Triana creou o Rock Andaluz fusionando flamenco e rock progresivo. Analizamos o seu ADN: raíces flamencas, influencias prog, a voz de Jesús de la Rosa e temas como ‘Abre la Puerta’. Descobre a banda sonora da Transición española.
O ADN musical de The Who está feito de furia controlada, guitarras estouradas e berros que marcaron xeracións. Do rhythm & blues ao rock operístico, pasando pola cultura mod e a rebeldía adolescente, a súa música foi dinamita emocional nunha era que pedía explotar.
A Whiter Shade of Pale é moito máis ca unha canción. É un estado emocional envolto en órgano Hammond, poesía críptica e néboa psicodélica.
Un himno eterno que segue habitando o noso subconsciente musical.
Non todas as cancións queren dicir algo. Algunhas só necesitan acompañarte en silencio. Así é “Enjoy the Silence”: un himno íntimo e universal, que latexa suave e profundo dende 1990.
Robert Smith non inventou a tristura, iso hai que deixalo claro. Pero si foi quen de porlle un ritmo irresistible, maquillala con rímel corrido e guitarras que choran purpurina, e convertela nunha estraña forma de éxtase colectiva. The Cure non xurdiu da nada, claro. Como toda criatura musical relevante, é un fascinante Frankenstein ensamblado con […]
Hai discos que se escoitan e pasan. E hai discos que se quedan vivir contigo. “Hijos del agobio” é un deses. Triana puxo música ao peso de existir nun tempo incerto e deixou unha cicatriz que segue cantando. Esta é a súa anatomía: melancólica, poderosa, inmortal.